Εργασία με σύμβολα κι Αρχέτυπα: Απόλλωνας-Τοξευτική

(Απόλλωνας. Τέμπλο Διός. Ολυμπία. Photo by M.Forlag)

Στον Κρατύλο, ο Πλάτωνας, αναφέρεται επιγραμματικά στις 4 βασικές ιδιότητες του Απόλλωνα.

Την Τοξευτική

Την Μουσική

Την Μαντική

 και την Ιατρική.

Εν πρώτοις οι 4 αυτές θεϊκές ιδιότητες μοιάζουν ξένες μεταξύ τους και δεν μπορούν να αποτελέσουν σύνολο λογικής αναφοράς. Το μυαλό δεν κατανοεί πως ο τοξευτής που συνειρμικά οδηγεί στο θάνατο τοξεύοντας με τα βέλη του μπορεί να έχει κάποια σχέση με την ιατρική που θεραπεύει το σώμα ή τη μουσική που θεραπεύει την ψυχή. Η δε μαντική αποκομμένη μοιάζει με όλα τούτα.

Έτσι εμφανίζεται ένας θεός με φύση δυσαρμονική που λογικά δεν μπορεί να προσφέρει αυτό που υποτίθεται μια θεότητα οφείλει να προσφέρει στον άνθρωπο: την αγαλλίαση και την αρμονία στην ψυχή του.

Ο δε Ιάμβλιχος στον Βίο του Πυθαγόρα αναφέρεται ξεκάθαρα στην χρήση των 3^ων τελευταίων ιδιοτήτων του Απόλλωνα ως επιστήμες πλέον που οι  Πυθαγόριοι τιμούσαν ιδιαίτερα. Η Τοξευτική παραλείπεται και είναι φανερό πως ενώ υπάρχει σχέση Πυθαγόρα – Απόλλωνα  στο ρου του χρόνου κάποια σύμβολα και η μεταξύ τους σύνδεση παρέμειναν στην περιοχή του ανεξιχνίαστου.

Επιχειρώντας την σύνδεση των ιδιοτήτων του Απόλλωνα και με εργαλείο τα σύμβολα πρέπει να έχουμε κατά νου πως η εργασία μας οφείλει να πληροί την λογική συνέχεια και συνέπεια κι από το απλό φυσικό ερέθισμα να περνά στο σύμβολο κι από εκεί στο Αρχέτυπο ενώνοντας το φυσικό κόσμο με τους νοητούς.

Στο φυσικό επίπεδο το τόξο αποτελεί ένα φονικό όπλο. Χρησιμεύει στις μάχη και στο κυνήγι. Ως φονικό όπλο είναι αταίριαστο με τη φύση ενός θεού που ηγεμονεύει στο Μέτρο στην Αρμονία και στο Ηλιακό Φως.

Στο φυσικό επίπεδο ο Απόλλωνας σύμφωνα με τον Πλούταρχο εκπροσωπείται από τον Ήλιο. Έτσι η σύνδεση του ηλιακού φωτός και του θεού γίνεται η πύλη που μας περνά από τον φυσικό κόσμο σε αυτόν του πνεύματος. Ο ήλιος φωτίζει τον κόσμο, ο νοητός ήλιος, ο Απόλλωνας τον νου του Ανθρώπου.

Ο φυσικός Ήλιος στη διαδρομή του από την Ανατολή στη Δύση διαγράφει καθημερινά ένα τόξο στον κύκλο του ουράνιου θόλου. Τα βέλη του, οι ακτίνες, στοχεύουν τη Γη και της δίδουν τη ζωή. Το απλό φυσικό τόξο γίνεται πλέον σύμβολο συμπαντικής λειτουργίας και φυσικά παραμένει φονικό εργαλείο μιας και γνωρίζουμε καλά το τι μπορεί να συμβεί στον πλανητικό μας σύστημα εάν υπάρξει δυσαρμονία στην φυσική λειτουργία του ηλίου.

Από το απλό φυσικό αντικείμενο τόξο, περάσαμε στο σύμβολο, ηλιακό τόξο και κατευθυνόμαστε με πορεία ανοδική προς το Αρχέτυπο.

Στο νοητό πεδίο όπου και η επόμενη στάση μας, το ηλιακό φως είναι το φως που ως ενέργεια εισέρχεται στην ανθρώπινη ψυχή και την εξαγνίζει φονεύοντας τα κατώτερα ένστικτα και πάθη. Ο Απόλλωνας τοξεύει και σκοτώνει την άγνοια, το μίσος, την κακία, την ζήλεια, τον εγωισμό, και την Αμάθεια.

Αν αναλογισθούμε τα περί υγείας κι ασθενείας όπως αναφέρεται στους όρους ο Πλάτωνας στην Πολιτεία του, θα λέγαμε ότι ο τοξευτής Απόλλωνας σκοτώνει τις ασθένειες της ψυχής. Κι έτσι ξαφνικά η τοξευτική ιδιότητα του Θεού «δένει» με αυτήν της Ιατρικής.

Κι επειδή υγεία είναι το να διοικούν μα και να διοικούνται με τρόπο φυσικό τα στοιχεία του σώματος κι το ακριβώς αντίθετο είναι η ασθένεια βλέπουμε να επισέρχεται αυτόματα και η έννοια του αρμονικού-φυσικού στην κοσμοθέαση μας και να συνδέεται έτσι και η ηγεμονία του θεού στο Μέτρο και την Αρμονία.

Φως και τόξο μέσα σε ένα σύμβολο!

«Πληγή είναι το μέρος από όπου το φως εισέρχεται μέσα σου» θα πει ο Ρουμί λέγοντας με άλλα λόγια αυτό που οι αρχαίοι μας πρόγονοι νοούσαν όταν συνέδεαν τη σκέψη τους με την θεότητα του Απόλλωνα.

@Λύρα

Για το παρόν πόνημα η συνεισφορά της συγγραφέως Αλτάνης και της ερμηνευτικής της οπτικής, υπήρξε καθοριστική.